Wedrownicy

Wedrownicy

Rozdział I „ Wędrownicy”

– Chłopcy lubią by to że są już znowu o parę lat starsi było uwidocznione i uzewnętrznione.

W pracy z drużyną mogę to wykorzystać po przez dobieranie dla chłopaków odpowiednich do wieku wyzwań a także stwarzanie dla nich wyczynów zmuszających ich do wysiłku czego wynikiem będzie poprawienie swojego samo poczucia i dumy z siebie i dokonanego czynu.

– Najcharakterystyczniejszą cechą pracy młodszych chłopców będzie jak najwszechstronniejsze stosowanie harców, stąd aby uniknąć nazwy „Młodszych chłopców”, która na pewno przez dodatek „młodszy” im nie podoba się można ich nazwać zwyczajnymi harcerzami. Starsi chłopcy chętnie będą mieli w nazwie wyraz „starszy” ale ”chłopiec” nieprzypadanie im do gustu.

 

W pracy z drużyną mogę to wykorzystać po przez unikanie nazywania ich tymi określeniami a zastąpię je Wędrownicy, węd role, koksy czy tym podobne określniki co podbuduje ich wartość osobistą a także szacunek do przełożonego.

Rozdział II „Po czym i kiedy ich poznać?”

– Mogą być chłopcy których rozwój cielesny i umysłowy jest przyspieszony a nawet mając 14 – 15 lat nadają się do pracy starszych chłopców. Albo znowu może być nieraz tak opóźniony że nawet chłopca 16 – 17 letniego z wielkim jeszcze pożytkiem utrzymać możemy w zastępie drużyny harcerzy.

W pracy z drużyną mogę to wykorzystać po przez Rozmowę i wspólne ustalenia z drużynowym drużyny młodszej z którą współpracujemy o odpowiednim wieku przeniesienia do drużyny starszej danego harcerza a także pomoc w jego rozwoju późniejszym dzięki czemu uniknę znudzenia innych wędrowników spowodowanego poczuciem wyższości nad danym harcerzem.

– Pewien upór wobec przełożonych, bardzo łatą krytykę ich postępowanie i niezmiernie łatwe „obrażanie się”. Obraźliwość ta często wynika z wrażenie, oburzenia, przekonania, że przełożony traktuje danego chłopca jak „szpica” smarkacza. I tu właśnie dochodzimy do bardzo jaskrawej cechy chłopca: chce by go traktowano jak starszych bardzo wyraźnie udaje i naśladuje dorosłych a co za ty idzie chce wszystko traktować poważnie, nic ”na niby” chce pokazać co potrafi że w życiu naprawdę coś znaczy. Chętnie podejmie się każdej konkretnej roboty gdzie będzie widział jasny cel.

W pracy z drużyną mogę to wykorzystać po przez tak jak wcześnie dobieranie odpowiednich do umiejętności i wieku zadań a także dokładnie je tłumacząc a także jaki mają cel.

Rozdział III „Jakimi ich chcemy widzieć.”

– Przez prace w wędrownikach starszy chłopiec musi poznać czym w życiu jest religia.

W pracy z drużyną mogę to wykorzystać po przez nie tylko chodzenie z nimi do kościoła ale rozmowy z ciekawymi ludźmi czy Księzami albo kombatantami wojennymi którzy im na żywym przykładzie pokażą w czym im pomogła np.: religia i dlaczego oni dalej w nią wierzyli i czym była dla nich w ich dorosłym życiu.

– Stąd młodzieniec którego oddajemy KSH winien pogłębiać swój stosunek do religii szukając głębszych przeżyć religijnych.

W pracy z drużyną mogę to wykorzystać po przez obserwacji swoich ludzi gdy zauważę że jego rozwój sięgną zenitu i interesuje się religia już w stopniu osoby dorosłej to w tedy KHS na pewno pozwoli mu rozwijać się w tym kierunku czy właśnie głębiej sięgać w dorosłe życie. Kto wie może kiedyś dzięki temu zostanie instruktorem i założy drużynę?

Rozdział IV „Zbiorowość pracy w zastępie”

– Tęsknota za tym, żeby coś znaczyć, jakąś rolę odgrywać „pokazać co ja potrafię” jak to nieraz mówią starsi chłopcy, jest w tym wieku bodajże zjawiskiem nie ulegającym wątpliwości. Postępuje to z biegiem wieku w ramach dojrzewania.

W pracy z drużyną mogę to wykorzystać po przez danie możliwości swoim wędrownikom pokazania i zaciekawienia innych kolegów swoim hobby za pomocą sekcji np. sekcji naprawiającej samochód poprawia to samo rozwój jednostki a także świadomość że coś się w drużynie znaczy.

– Każdy w zastępie nie licznym pracującym zbiorowo będzie coś znaczył, bo każdy w każdej pracy otrzyma jakiś przydział, bez wykonania któregoś z nich coś w zastępie będzie szwankowało.

W pracy z drużyną mogę to wykorzystać po przez podzielenie imprez za które odpowiedzialna jest drużyna na zastępy gdzie zastęp miedzy siebie i swoich ludzi rozparcelowuje kto czym się zajmie np. turniej w kwadranta jeden kombinuje piłkę inny papkę itp. Dzięki temu stworze w nich świadomość odpowiedzialności za jakąś rzecz czy imprezę.

Rozdział V „Jednolitość tematu zbiórek”

– Krótko mówiąc zbiórka musi być tak ujęta i przeprowadzona by wędrownicy zupełnie wyraźnie mogli określić jej dobrobytem. Zdać sobie sprawę co przez odbycie danej zbiórki osiągnie.

W pracy z drużyną mogę to wykorzystać po przez to iż zbiórki będą odbywał się jedna zbiórka = jeden temat ważny rozwoju ty wędrowników, lub po prostu ważna dla nich. Dzięki temu łatwo będzie określić im co zyskali po zbiórce a także pomoże to ich dobrze wkręcić w plan roku.

– Trzeba podzielić się pracą i przygotowaniem analogicznych zbiórek w następnym miesiącu. Musi więc zastęp specjalnie się zebrać dla rozważania i omówienia tych spraw. Dla zbiorowego jak by „rachunku sumienia”

W pracy z drużyną mogę to wykorzystać po przez przekazanie planu pracy drużyny zastępowym dzięki czemu w łatwy sposób będzie wstanie opracować swoje plany pracy gdzie na swoich zbiórkach będą się przygotowywać do zbiórki drużyny.

Rozdział VI „Jednolitość tematu wycieczek”

Każda wycieczka

 

Artykul napisnz w ramach proby HO

Visits: 3

Facebook Comments

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.