74. Rocznica zakończenia II Wojny Światowej w Europie

08.05.2019
74. Rocznica zakończenia II Wojny Światowej w Europie
W środę, 8 maja w Świnoujściu odbyła się uroczystości upamiętniająca 74. rocznicę zakończenia II Wojny Światowej w Europie.

Z okazji 74. rocznicy zakończenia II Wojny Światowej, o godzinie 12:30 na Placu Słowiańskim w Świnoujściu miały miejsce uroczystości z udziałem wojska. Delegacje w tym nasza Julka z Koniczynek oraz Wojtek z Ptaków oraz  lokalnych władz samorządowych, służb mundurowych, kombatantów, , placówek edukacyjnych, organizacji i instytucji oraz mieszkańcy miasta złożyli kwiaty pod pomnikiem „Bohaterom Walki o Niepodległość Rzeczpospolitej”. W trakcie uroczystości odbyła się modlitwa w intencji poległych żołnierzy na frontach II Wojny Światowej, odczytano Apel Pamięci oraz oddano salwę honorową. Po uroczystościach na Placu Słowiańskim złożone zostały także kwiaty na świnoujskim cmentarzu komunalnym przy „Kwaterze Wiecznego Spoczynku Weteranów II Wojny Światowej”.

Harcerstwo podczas II Wojny Światowej
1 września 1939r. wybucha II Wojna Światowa. Harcerstwo od razu organizuje się do pomocy w służbie wojennej na wszytskich frontach w kraju, a później na całym świecie. Po upadku Polski, kraj znajduje się pod okupacją niemiecką i rosyjską, na skutek czego harcerstwo  przechodzi w działalność konspiracyjną. Trzonem organizacji harcerstwa żeńskiego jest Pogotowie Harcerek pod komendą Józefiny Łapińskiej. Na wiosnę 1940r. konspiracyjne ZHP przyjmuje kryptonimy:
• Organizacja Harcerzy „Szare Szeregi”
• Organizacja Harcerek „Bądź Gotów”
Harcerska służba działa w wielu kierunkach – praca pomocnicza, sanitarna, łącznościowa, gospodarcza, pomoc żołnierzom, dzieciom, więźniom. Harcerstwo bierze udział w sabotażu i dywersji. W sierpniu 1944r., „Szare Szeregi” biorą czynny udział w ramach Armii Krajowej w Powstaniu Warszawskim. Harcerstwo odgrywa ogromną rolę, mimo dużych strat. Szczególnie wsławiły się dwa bataliony harcerskie – „Zośka” i „Parasol”. W trudnych warunkach wojennych harcerki i harcerze, gdziekolwiek się znajdują, organizują nowe jednostki i stają do służby Polsce. W więzieniach i obozach koncentracyjnych ginie wiele harcerek i harcerzy, ale duch harcerski nie załamuje się.
Na początku 1940r. rozpoczęła się masowa deportacja ludności polskiej w tym harcerzy z ziem wschodnich w głąb Rosji do więzień i obozów pracy. 4,500 polskich oficerów zamordowano w lasach Katyńskich, 10,000 oficerów więzionych w obozach w Starobielsku, Kozielsku i Ostaszkowie ginie bez wieści. Po napaści Niemców na Rosję w 1941r. zostaje zawarty pakt między Rosją a Rządem Polskim w Londynie, w
wyniku którego powstaje w Rosji Wojsko Polskie. Część ludności cywilnej razem z wojskiem polskim przedostaje się z Rosji do Persji. Tam od razu powstają jednostki harcerskie, a następnie w Iraku, Palestynie, Afryce i Indiach w ośrodkach polskich, w szkołach. W 1943r. przyjęta jest nazwa „ZHP na Wschodzie”. Praca harcerska na Wschodzie trwa do końca wojny i dopóki obozy nie zostają rozwiązane, a ludność
emigrują. Harcerstwo w II wojnie działało poza polską w Iranie, Indiach, Rodezji, Ugandzie. Drużyny harcerskie były w obozie koncentracyjnym i w okupowanych Niemczech po 1945 roku. Krzyż harcerski  był na mundurach żołnierzy Legionów Polskich, oficerów i podoficerów Wojska Polskiego II RP, żołnierzy Powstania Warszawskiego, żołnierzy Brygady Strzelców Karpackich i 1 Dywizji Pancernej generała Maczka, żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego idących z pod Lenino oraz kombatantów, kapelanów i żołnierzy w III RP

Views: 24