maj 1946
Działaniem poprzedzającym powstanie drużyny harcerzy i drużyny harcerek była grupa dziewcząt pracująca pod przewodnictwem dh Kupsiówny w Szkole Powszechnej nr 1 w relacjach seniorów mogło by ć to w okolicy maja 1956. Ta drobna harcerka miała za sobą doświadczenia wojenne oraz pobyt w obozie koncentracyjnym gdzie działała w konspiracyjnej drużynie harcerek (być może w Tajna (Żeńska) Drużyna Harcerska „Mury” w Ravensbruck).
Głównym inicjatorem działań harcerskich byli rodzicie skupieni w Komitecie Rodzicielskim, którzy chociaż pochodzili z różnych części przedwojennej Polski, mieli styczność z harcerstwem i znali jego wartość wychowawczą.
wrzesień 1946
W [Państwowym Gimnazjum i Liceum] otwartym we wrześniu 1946 r. wśród uczniów gimnazjum i liceum zrodził się pomysł założenia drużyn harcerskich.
Należy uznać, że było to jedno środowisko w dwóch szkołach, do wspomnianej grupki dołączyli przedwojenni harcerze i zaczęli organizować się w drużyny. Tym samym pierwszą drużyną harcerską w środowisku powstałą w budynku przy ulicy Narutowicza 10 była drużyna, z której rozwinęło się nasze środowisko.
grudzień 1946
I Męska Drużyna Harcerska im. Zawiszy Czarnego, bo tak się nazywała, powstała pod koniec roku 1946, dokładna data nie jest znana (seniorzy wskazują że był to pierwszy weekend grudnia – stąd święto szczepu odbywa się w tym samym terminie). Wiemy zaś, iż była zespołem tradycyjnym i w znacznym stopniu elitarnym, skupiającym przede wszystkim młodzież z najlepszych i najzamożniejszych rodzin miasta. Przyjęła imię rycerza Zawiszy Czarnego, który miał tu już swoją ulicę (dziś kard. S. Wyszyńskiego). Nosiła niebieskie chusty, występowała ze sztandarem oraz
proporcami zastępów i dzieliła się na trzy zastępy obejmujące także starszych chłopców z Publicznej Szkoły Powszechnej Nr 1 z ul. Piastowskiej
nr 55:
- I Zastęp Harcerzy „Gryfici” — kolor zastępu niebieski
- II Zastęp Harcerzy „Orły” — kolor zastępu czerwony
- III Zastęp Harcerzy „Żubry” — kolor zastępu biały
Do najbardziej znanych i do dziś pamiętanych harcerzy tej drużyny, należał tajemniczy pierwszy drużynowy, druh Jerzy Kobylański. Był drużynowym w latach 1946—1949. Jego osoba była niewątpliwie ciekawą, wręcz zagadkową postacią. Urodził się w 1930 roku we Lwowie, skąd wyniósł tragiczne doświadczenia okupacji sowieckiej i niemieckiej. Był zdeterminowany w dążeniu do celów. Z daleka wyróżniał się noszoną, na co dzień amerykańską bluzą wojskową. Drużyna wiedziała, że drużynowy musiał być w podchorążówce AK i tym samym ukończył szaroszeregową Agrykolę. Mieszkał z matką przy ul. Chopina. Inni znani druhowie należący do tej drużyny to trzej bracia: Wojciech (najstarszy), Andrzej i Michał Mrozińscy, synowie właściciela Apteki „Pod Orłem”, Janusz Bucki oraz Tadeusz Goliński.
1947
Również owiany legendą pozostaje pierwszy sztandar w środowisku. Zainicjowany przez Komitet Rodzicielski w SP 1 i przez niego ufundowany był przypuszczalnie najważniejszym symbolem w drużynie dh. Kupsiówny – która została zastępowa żeńskiej drużynie. Następnie przeszedł do pierwszej Żeńskiej Drużyny Harcerek prowadzonej przez dh. Marię Siwczyńską, aby stać się sztandarem całego środowiska w tym harcerzy. Ze źródeł wiadomo, że sztandar istniał już w maju 1947 aż do ukrycia w 1950, niestety nie do końca znany jest jego wygląd i dalszy los. Na fotografiach widać, że na awersie znajduje się biały orzeł bez korony, co w tamtym czasie jest zrozumiałe, zaś na rewersie przypuszczalnie na jasnym tle znajduje się krzyż harcerski oraz możliwy jest napis „Ojczyzna, Nauka, Cnota”. Nie do określenia jest głownia sztandaru.
Views: 43
Facebook Comments